Vorige week kwam het boek babysets haken uit wat geschreven is door Stefanie Trouwborst-Wijers.
Een boekje met een hoog schattigheid en knuffel gehalte!!!
Op twee sets werd ik direct verliefd:
Maar verliefd ergens op worden heeft ook wel consequenties...
Haken met pluisgaren. Maar in het voorwoord weet de schrijfster me te overtuigen dat het echt wel meevalt....
Dit is dan mijn eerste set.
Ben begonnen met de tutlap. Ik vind nu dat de oogjes eigenlijk te hoog zitten. En de neus teveel gevuld. Ervaring leerde dat ik eerst de neus haakt voordat ik de ogen plaatste. Zo kon ik de juiste plaats beter bepalen....
De armen op de juiste plaats krijgen vond ik lastiger.
Op dit schatje word je toch direct verliefd.....
Ik vond hier het koppie al beter geslaagd als de vorige. Armen nog iets te kort. Maar het kan zijn omdat ik het lijf te stevig heb gevuld.
En het heerlijke om dit garen te werken dat je helemaal niet zo heel netjes hoeft te naaien. Je ziet het toch niet....
De bijtring met rammel die ik bijna vergat.
Ik koos er voor om er geen roze strikjes op te naaien. Ik vind ze super schattig maar zonder kan ik het set ook aan een jongetje geven...
Ik vind ik de labels en knopen erg leuk. Maar ik ben bang dat ze los gaan met alle gevolgen van dien. Misschien dat ik nog een eigen knoopje op de spaarpot zet. Ik vind dat hij dat wel kan hebben!
Het lapje om de spaarpot werd bij mij te groot. Ik wilde het in eerste instantie het aantal steken aanpassen. Maar ik was bang dat ik dan met de steken van het deksel in de knoop zou komen. Dus heb ik het geprobeerd met haaknaald 2 ipv. 2.5. En dat was voor mij een prima oplossing!
Ik vroeg me wel af hoe ik het zou vastmaken... Maar ik heb het lapje van de een beetje binnenstebuiten gedraaid en zo kon ik het prima stevig vastzetten.
Aan de onderkant van het lapje om de spaarpot heb ik een draaitje geregen zodat het zonder lijm goed blijft zitten.
En al schrijvende kom ik er achter dat ik de staart bij de spaarpot ben vergeten. Kijken of dat nog lukt.
Op naar Vera het varkentje.
